 |
 |
 |
 |
|
Mera-Elwro 800 Junior |
|
|
|
| Nazwa | ELWRO 800 Junior |
| Typ komputera | domowy |
| Kraj pochodzenia | Polska |
| Procesor (CPU) | Z80A |
| Prędkość CPU | 3,5 MHz |
| Pamięć RAM | 64 KB |
| Pamięć ROM | 24 kB |
| Klawiatura | qwerty / ZX Spectrum |
| Wbudowane media | |
| Tryby graficzne | 256 x 192 |
| Liczba kolorów | 16 |
| Tryby tekstowe | 32 (64) x 24 - dostępne polskie znakami diaktrycznymi |
| Dźwięk | 1 kanał, 10 oktaw |
| Porty | RGB, monitor mono, magnetofon, sieć Spectrum, centronics, joystick, 2 x sieć Junet |
| System operacyjny | Basic, CP/J 2.2 |
| Zasilacz | wbudowany |
| Rok rozp. produkcji | 1986 |
| Informacje | Polska myśl techniczna objawiła się tym komputerem w 1986.
Na zlecenie Ministerstwa Edukacji stworzono komputer w pełni kompatybilny z
ZX Spectrum dodając moduł sieciowy z dwoma złączami sieci Junet, złączem
"Sieć Spectrum". Całość zamknięto w obudowie po organkach. Wymóg
kompatybilności wynikał z faktu, że wiele szkół posiadało już zakupione
wcześniej własnym sumptem komputerki ZX Spectrum. Dzięki złączu "Sieć
Spectrum" w Juniorze programy mogły być rozsyłane do podłączonych
Spectrusiów z szybkością wgrywania z magnetofonu. Zaletą był brak zakłóceń
przy przesyle. Bardzo ważne było także to, że na ZX Spectrum istniało wiele
oprogramowania, w tym również edukacyjnego produkcji polskiej. Zadaniem wbudowanego modułu sieciowego była obsługa sieci Junet, a poprzez nią komunikacja pomiędzy komputerami, a wspólną stacją dysków i drukarką, które stanowiły największy koszt wyposażenia pracowni komputerowej. Sieć taka pracowała pod kontrolą systemu operacyjnego CP/J, czyli tak naprawdę CP/M z dodaną obsługą sieci. Tłumaczono odwołania do dysku i drukarki z poszczególnych komputerów w sieci na odwołania sieciowe do urządzeń peryferyjnych podłączonych do komputera nauczycielskiego. Transmisja w takiej sieci była synchroniczna i odbywała się z prędkością 55 kilobitow/s. Sieć zbudowana była na trzech parach przewodów. Pracownie składały się z co najmniej jednego stanowiska nauczycielskiego (Elwro 800 Junior 2 lub Junior 3) oraz kilku-, kilkunastu komputerów uczniowskich (Elwro 800 Junior). Istniały 3 wersje komputerów Elwro 800 Junior: Junior 1 była to najprostsza wersja, tzw. uczniowska, Junior dwa to wersja nauczycielska do której dodano moduł sterownika FDD i można było dołączyć zewnętrzną stację. Junior 3 posiadało także moduł sterownika FDD oraz dźwięk. Stacja dysków do Elwro była zbudowana była z dwóch napędów, zasilacza oraz gniazda zasilającego dla komputera. Pojemność dyskietek wahała od 146 do 710 KB w zależności od zastosowanych stacji. Komputery spotykało się obudowach głównie koloru kremowego oraz brązowego. Charakterystyczną cechą jest druciana ramka pod nuty. Po wprowadzeniu do szkół komputerów klasy PC popularne Elwro nadal miały zastosowanie. Firma AdcaCom opracowała system JunServ, który umożliwiał podpięcie sieci Junet do komputera PC. Pecet zastępował wtedy komputer nauczycielski i udostępniał swoje zasoby w postaci stacji czy twardego dysku. Dzięki temu sieć Junet i komputery uczniowskie miały dostęp do wszystkich urządzeń peryferyjnych peceta, takich jak: drukarka, ploter czy modem. |
Materiały ze strony Grzegorza Kręcisza www.8-bit.interbit.com.pl